زندگی نامه
علی، در سال ۱۳۳۹ در شهر مقدس قم به دنیا آمد. در دوران انقلاب شکوهمند اسلامی، هنگام پخش اعلامیه و نوار، مورد اصابت گلوله مزدوران رژیم قرار گرفت و از ناحیه پا به شدت مجروح شد و این جراحت باعث شد یک پای ایشان مقداری کوتاه شود. پس از انقلاب نیز هنگامیکه ایشان مشغول تعلیم آموزشهای نظامی بودند، از ناحیه پای سالم خود به شدت شکستگی استخوان پیدا می‌کند و به همین دلیل تا لحظه شهادت از ناحیه پاهای خود ناراحتی و مشکل داشتند. علی‌رغم مخالفت مسوولان با حضور ایشان در کردستان به دلیل وضعیت جسمانی وی، او بی‌توجه به هشدارها و توصیه‌ها، به همراه شهیدان بروجردی، کاظمی، محمود کاوه و علی گنجی‌زاده عازم کردستان شد و تیپ ویژه شهدا را که بعدها تبدیل به لشکر شد پایه گذاری نمودند و تا سال ۶۳ در سمت فرماندهی عملیات و قائم مقام تیپ مشغول فعالیت بود. پس از شهادت وی تلاش خانواده‌اش برای یافتن وصیتنامه او به نتیجه نرسید که بعدها پیدا شد.
شهید قمی، در سال ۱۳۶۳ در کردستان درحالیکه قائم مقام لشکر ۱۵۵ ویژه شهدا بود به شهادت رسید. علی را در قطعه ۲۴ در بهشت زهرا به خاک سپردند، بالای قبر شهید چمران و کنار قبر حاجی پور. همانجایی که بارها رویش نشسته و به برادرش گفته بود: یک روزی مرا درست همین جا دفن خواهند کرد.
وصیت نامه
با درود به رهبر کبیر اسلامی امام خمینی عزیز و با درود به روان پاک شهدای گلگون کفن انقلاب اسلامی، به‌خصوص شهدای مظلوم و گمنام کردستان، بالاخص شهید مظلوم بروجردی و شهید ناصر کاظمی و شهید گنجی‌زاده، قبل از هر چیز از برادران یا خواهرانی که وصیتنامه حقیر را می‌خوانند عاجزانه تقاضا دارم که از خداوند متعال درخواست آمرزش گناهانم را بنمایند. در دعاها و نیایش‌هایتان و در مجالسی که روضه ابا عبدالله (ع) خوانده می‌شود و شما به یاد مظلومیت و غریبی سیدالشهدا اشک می‌ریزید و دلتان می‌شکند، خدا را به مظلومیت غریبی حسین (ع) قسمش بدهید که گناهان مرا ببخشد و از سر تقصیراتم درگذرد. و اما بعد، هر کس از من طلب دارد قرضم را ادا کنید و هر کس هم که از من طلب دارد مدیون می‌باشد که اظهار نکند. از کلیه رزمندگان کردستان که با جیره‌خواران شرق و غرب می‌رزمند تقاضا دارم که با مردم، رئوف و مهربان باشند و همچنان الگویشان، امام، با مردم محروم رفتار کنند و از کلیه برادرانی که مدتی در منطقه کردستان بوده‌اند و تجربه‌ای کسب کرده‌اند تقاضامندم که همچون شهید بروجردی‌ها و شهید کاظمی‌ها – که چون کوه در کردستان با تمام کمبود و نارسایی‌ها و سختیها و مشکلات ساختند و تا آخرین نفسهایشان در این منطقه محروم ماندند و شهید شدند، – تا از بین بردن آخرین نفر ضد انقلاب در منطقه بمانند و به این منطقه محروم خدمت مردم را از یوغ ستم این این جنایات پیشگان آزاد نمایید. اگر جنازه‌ام پیدا نمایند. شد در بهشت زهرا دفن کنید و هر گاه بر سر مزارم برای فاتحه خوانی آمدید روضه اباعبدالله بخوانید تا به خاطر اشکهایی که به یاد مظلومیت حسین (ع) ریخته می‌شود خدا از سر تقصیراتم درگذرد.
والسلام علی قمی کردی